مي خواهم انساني رها باشم مگر جرم است

بايد از اين مردم جدا باشم مگر جرم است ‌

بايد ببينم بشنوم بايد بدانم ، پس

بايد غم بي انتها باشم مگر جرم است

آري غريبم زين سبب سرحال و خرسندم

اينكه نخواهم آشنا باشم مگر جرم است

من شيوه ي رنگ و ريا را هم نمي دانم

حالا اگر بي ادعا باشم مگر جرم است

وقتي شما دروازه ي لطف خداونديد

مي خواهم اصلاً بي خدا باشم مگر جرم است

نه ... بي خدايي را نمي خواهم ولي بايد...

هم با خدا هم بي شما باشم مگر جرم است

ديگر از اين پس من به مسجد هم نمي آيم

مي خواهم اهل مي سراباشم مگر جرم است

چونكه زبانم جمله هايي از حقيقت گفت

بايد گرفتار بلا باشم مگر جرم است